Zo, het is weer even geleden maar daar ben ik weer. Begin nu een beetje te wennen aan het leven hier. Toch blijft het een vreemd land.

Ten eerste. Voor lunch krijgen de werknemers een bon van R$10 om te eten, hiervoor ga je naar een eetgelegenheid die overal wel te vinden is. Daar is het een zelfbedieningsaangelegenheid en nadat je langs het lopend buffet je keuze hebt gemaakt moet je je gevulde bord op een weegschaal zetten. Je betaalt niet voor wat je eet maar voor hoeveel gewicht je hebt opgeschept. een redelijk bord eten (rijst, bonen, spek, wrap en salade) betaal je R$7, voor de goede orde, 1 euro is ongeveer R$ 2.2, denk aan de gulden conversie. Op zich redelijk te doen.

Daar in tegen bij de supermarkt, 2 liter Fanta, 1 kilo druiven, 2 pakken frisdrank en sorry mag het niet hebben maar goed, een kleintje toblerone, R$25. DIT IS GEWOON NIET IN VERHOUDING!

Je kunt er dus ook wel vanuitgaan dat ik daar lekker van ga genieten.

Voor zover het eten.

Het werk krijgt gestalte, eerste fase is klaar, morgen de boel op papier zetten en dan kijken of ze het zelf kunnen! Ben heel benieuwd. Dan op naar fase twee, deze begint al aardig gestalte te krijgen maar vergt toch nog wel wat aandacht! Overigens is het niet vanzelfsprekend dat je internet hebt, of elektriciteit, dat is bij de gratie van de man daarboven volgens mij, stekker niet ver genoeg in het stopcontact of te ver, probleem! Sluiting of doet helemaal niets. Laten we het maar niet hebben over een stekker die aan een, in nederland gekochte laptop zit, die past gewoon niet, zelfs niet met een verloop die je in europa koopt. gelukkig doet mijn notebookje het 8 uur zonder netspanning.

Dit was het eerst weer even. Morgen weer een aanvulling. Nu nog even foto’s uploaden!

2 Responses to “Het is weer even geleden”